Een nieuw weblog adres

Hallo allemaal,

In verband met de niet zo makkelijk te onderhouden huidige weblog zijn we op zoek gegaan naar een die het wat makkelijker maakt om verhalen tussen te bewaren zonder ze te posten.

Het nieuwe adres is:

http://famdriessengreenbayusa.blogspot.com/

Groeten en hopelijk bevalt deze beter!

Vakantie

Vakantie!

Tijd vliegt en voor je weet is dat wat je wilde doen voordat je op vakantie gaat niet meer gelukt, weblog bijwerken. Toch wilde we jullie dit niet onthouden!

De kids hebben alweer een twee maanden vakantie! De tijd vliegt! Voetballen is ook alweer achter de rug en ondanks het sjaaltje om Chane’s nek, toch geen Wereldkampioen. Jammer!

Kaylee heeft de donderdag en vrijdag voor we op vakantie zouden gaan met de buuffies uit Nederland haar eerste paardrijlessen gehad.  Ze vond het leuk, maar ook wel een beetje eng!

Zaterdag hebben we met onze oude buurtjes van Crestwood Springs gebarbequed. Was erg gezellig, alleen jammer dat het ging regenen.

We zijn verhuisd

Vakantie in Nederland

We zijn alweer 2 weken terug van onze vakantie in Nederland! We hebben het erg leuk gehad, hoewel het wel erg vermoeiend was. Het was heerlijk om iedereen weer even te zien en om weer even alleen nederlands te horen praten. In 2 weken tijd zoveel mogelijk mensen bezoeken, dat moet je niet te vaak doen.

We hebben gewoon in ons eigen huis geslapen. Het was helemaal gezellig gemaakt met kerstversieringen, er stond zelfs een kerstboom! Dus het was ondanks dat het een beetje kaal was, toch wel gezellig.

Toen we aankwamen lag er sneeuw, en wij dachten even de sneeuw te zijn ontvlucht! Niet dus. Het was echt winter. 

Eigenlijk is er niet zoveel te vertellen, we zijn op bezoek geweest bij vrienden en familie. Zaterdagavond had Karin een buurtborrel georganiseerd. Het was niet echt druk (zo blij waren ze ons weer te zien!), maar met degenen die er waren (Maarten en Pauline, Maarten) was het toch wel erg gezellig. Dinsdag 22 december zijn we gaan wokken met mama, Ferdy, Annabell, Jet, David en Pip, Rob, Lilian, Isolde en Merlijn. Dat was erg lekker en gezellig.  Woensdag zijn we naar Sjaak en Benita geweest en hebben we even toeristje gespeeld in Nijmegen.

We hebben eerste Kerstdag bij Pa en Ma gevierd en tweede Kerstdag hebben we bij de buurtjes ontbeten en ’s middags zijn we naar Isolde’s verjaardag geweest. ’s Avonds hebben we bij de Chinees gegeten. Met Oud en Nieuw waren we bij John en Annita. Daar hebben we films zitten kijken van onze gezamenlijke vakanties in de Ardeche. Wat hebben we gelachen.

2 Januari zijn we weer teruggevlogen naar huis. Toen we op Detroit waren werd mijn handbagagekoffer eruit gehaald. Daar zat een sneeuwbolletje in die we op Schiphol hadden gekocht en die moesten we dus inleveren omdat er vloeistof in zat. Op Schiphol gaat ie er wel gewoon door en in Detroit wordt ie eruit gepikt. Daarna hadden we nog 2 uur vertraging, waarvan we een uur al in het vliegtuig zaten. Op Green Bay aangekomen bleek Patrick zijn koffer er niet bij te zijn. Op het moment van schrijven is hij nog steeds niet terecht. Dat was ook wat minder. Toen we thuis kwamen zijn we ook gelijk naar bed gegaan, we waren versleten.

Zondagochtend om 8 uur zijn we Amani en Chane gaan halen. Ze werden helemaal gek toen ze ons zagen. Chane was in het begin thuis een beetje afstandelijk en erg moe, maar dat was gelukkig snel over. 's Middags hebben we de konijnen gehaald dus alles is weer kompleet. 

Chane & Amani  liggen nu regelmatig samen op één kussen of op één bankje, wat ze daarvoor nooit deden! 

Nu is alles weer normaal, de kids zijn al weer 2 weken naar school. Kevin is afgelopen zaterdag weer begonnen. Dus alles gaat weer zijn gangetje.

Winter Choir Concert

Kaylee heeft vanavond haar eerste uitvoering gehad met het Lombardi Middle School Choir.

Toen Kaylee begon op school heeft ze het vak choir gekozen, de afgelopen vier maanden heeft ze driemaal per week geoefend voor deze uitvoering.

Het concert werd uitgevoerd door een drietal groepen, grade 6, 7 en 8. De groep van Kaylee bestaat uit 50 kinderen, ze hebben drie nummers gezongen. Aan het eind hebben alle groepen nog een nummer gezongen van Coldplay, Viva la Vida.

Mooi om te zien dat Kaylee gewoon meezong terwijl ze pas 4 maanden op school zit.

Nu gaan we onze koffers inpakken en gaan we morgen op vakantie naar Nederland.

Prettige feestdagen.

De eerste sneeuw

De eerste sneeuw is gevallen!!! Gisterochtend is het gaan sneeuwen, en na vanacht was er een halve meter sneeuw gevallen. Vandaag heeft het ook bijna de hele dag gesneeuwd. De scholen waren gesloten, dus de kids hadden onverwachts een dagje sneeuwvrij. Ruud is ook niet gaan werken, want de wegen waren echt heel slecht begaanbaar. Hij had twee weken geleden een “snowblower”gekocht en die kwam nu goed van pas.

Hij heeft vandaag 3 keer de oprit sneeuwvrij gemaakt. Als hij dat met de hand had moeten doen, was het denk ik maar bij 1 keer gebleven!

Hier nog een paar mooie plaatjes van de sneeuw.

Amani & Chane in de sneeuw met Kaylee en Patrick, Chane vindt het geweldig in de sneeuw en Amani is liever binnen. Moeten misschien wel een jasje kopen voor de honden.

Dit is de achtertuin.

Update

Het is een hele tijd geleden dat ik iets heb geschreven op de weblog! Dat komt natuurlijk ook omdat het dagelijks leven hier hetzelfde is als in Nederland! Ik ga ook niet iedere dag opschrijven dat ik de kinderen naar school breng, boodschappen doe, de kinderen weer uit school haal. Want dat wordt een beetje saai. Misschien zijn er zowiezo wel mensen die het saai vinden om onze weblog te lezen, maar we doen dit voor degenen die benieuwd zijn naar onze belevenissen en ook naar onze dagelijkse bezigheden! Het gaat met ons allemaal heel erg goed. De kinderen doen het goed op school, ze maken een hoop vrienden en voelen zich hier al echt thuis. Vooral Kevin en Patrick. Kaylee neemt nog geen vriendinnetjes mee naar huis, maar op school vermaakt ze zich wel. En haar Engels? Wij horen daar niet veel van, maar het schijnt dat ze op school toch wel dingen vraagt en antwoord geeft. Ze had thuis bijles, maar daar zijn we mee gestopt. Dat werd allemaal een beetje te veel voor haar. En tot nu toe denken we dat ze het zonder die bijles ook wel redt.

Ik schrijf nu gewoon een paar dingen onder elkaar die we in de afgelopen maanden nog hebben gedaan.

BOOK FAIR

In september heb ik (Arene) een aantal keren geholpen op Kaylee’s school. Dat wil ik ook wel vaker gaan doen, zodat ik wat mensen ontmoet en om mijn Engels een beetje te oefenen. De eerste keer vond ik het wel eng, maar toen ik er eenmaal was ging het ook eigenlijk wel vanzelf. Ik heb daar twee moeders ontmoet, waar ik donderdag a.s. mee ga lunchen! Dat is hier normaler dan bij elkaar koffie drinken, wat ik nog steeds wel erg mis.

APPELS PLUKKEN

Op een zaterdag zijn we een keer met Martijn (collega van Ruud), Kara (zijn vrouw, zij is Amerikaanse) en hun zoontje Henry appels gaan plukken. Het was schitterend weer. Je komt dan op zo’n appelboomgaard en daar lopen dan gewoon heel veel mensen appels te plukken. In Nederland zal je dat ook wel hebben, maar ik had dat nog nooit zo meegemaakt! We hebben een karretje gepakt en van die lange stokken, waar je de hoger hangende appels mee kan plukken, en zijn door de boomgaard gaan wandelen. Je mag zoveel appels plukken als je wilt, na afloop worden ze gewogen en moet je er natuurlijk voor betalen! We hebben ook nog twee pompoenen gekocht voor Halloween. De jongens hebben die uitgehold, een kaars erin gezet en bij de voordeur gezet. We hebben ook nog een ritje gemaakt door de boomgaard in een soort treintje achter een tractor.

LITTLE CHUTE

In de buurt van Green Bay is een dorpje dat heet Little Chute. Hier zijn vroeger heel veel Nederlanders heengetrokken. Je ziet daar nog wel de invloeden van. Er zit ook een winkeltje, waar ze echte Nederlandse producten verkopen. Niet echt goedkoop, maar wel leuk om af en toe even te shoppen. Op 10 oktober was er een “Nederlandse kermis”. Bij een kermis denk je aan attracties, maar die waren nergens te bekennen. Het stelde niet zoveel voor. Ze verkochten oliebollen, maar die waren vreselijk zoet. En we hadden gehoord dat er ook erwtensoep te koop was, maar die was al op! Er stond ook een kraam waar ze klompen maakten. Er zat een oudere man klompen te graveren en wij dachten eigenlijk dat het een Nederlander van oorsprong was. Niet dus, hij was naar Nederland gegaan om klompen te leren maken! Er was ook nog muziek, maar geen Nederlandse. We hoorden van collega’s van Ruud dat er later in de middag wel Nederlandse liedjes werden gezongen. Jammer dat wij dat gemist hebben.

LOGEES

We hebben ook weer logees gehad. Op 11 oktober zijn Ruuds ouders gearriveerd. We hebben ze in Chicago opgehaald. Ze waren erg onder de indruk van ons huis en vonden het allemaal mooi. Eigenlijk was het geeneens vreemd dat ze hier bij ons op de bank zaten. Op 13 oktober waren ze 50 jaar getrouwd, dus zijn we ’s avonds lekker uit eten gegaan bij “Longhorn Steakhouse”. Toen we het tegen de serveerster hadden gezegd dat ze 50 jaar getrouwd waren, kregen ze ieder nog een glas champagne! Het eerste weekend dat ze hier waren hadden we gepland om naar een huisje te gaan. Dit huisje was van twee Amerikaanse broers die bij Ruud op de site werken. Dus wij op vrijdagmiddag daarheen met twee auto’s. Het was een uurtje of 2 rijden. Daar eenmaal aangekomen zijn we eigenlijk eerst een beetje schoon gaan maken. Maar we hebben toch besloten weer naar huis te rijden, want het was toch wel erg smerig. Om daar nou te gaan slapen! Wel erg jammer, maar onderweg was het wel schitterend. Het was Indian Summer, dus al die kleuren!

Ruud is met pa en Kaylee ook nog naar een footballgame van de Green Bay Packers geweest en naar een ijshockeygame. Pa vond het wel leuk, maar erg luidruchtig allemaal!

Toen pa en ma hier al waren zijn Ron (een collega van Ruud), Marian (zijn vrouw) en hun zoontje Jack even kennis komen maken. Ron kende ik al wel, maar Marian nog niet echt. Zij komen volgend jaar februari ook hier wonen. Het was erg gezellig. Ik ben ook nog een keertje koffie gaan drinken bij Marian met Kaylee. Ze woonden nu nog in het appartement waar wij van de winter ook hebben gezeten. Was wel gek om dat weer terug te zien.

Op 24 oktober kwam mama. Zij is wel naar Green Bay gevlogen, dus nu hoefden we niet zover te rijden. Ik was erg blij dat ze er eindelijk was, ook dit was al heel gauw normaal dat ze naast me op de bank zat! Ook mama was erg onder de indruk van alles. Ze hadden natuurlijk allemaal wel foto’s gezien, maar om het in het echt te zien is toch wel heel anders. Zondag zijn we met zijn allen “echt Amerikaans” gaan ontbijten.

Dat is echt een hele maaltijd. Je moet dat ook zeker niet iedere zondag doen, want dan groei je zeker dicht. Twee dagen voor Halloween waren de kinderen vrij van school en zijn we op donderdagmiddag naar “The Heritage” (een openluchtmuseum) geweest. Het weer was niet zo denderend en de gebouwen waren gesloten, omdat het buiten het hoofseizoen was. We waren de enigen die er liepen, maar toch was het wel leuk. En we gaan er zeker een keertje heen in het hoogseizoen. Op 31 oktober was het Halloween. Wij wisten eigenlijk niet precies wat we daar van moesten verwachten. We hadden wel de tuin versierd met lichtjes en spookjes. Om een uur of 4 kwamen de eerste kinderen. Verkleed en ze vroegen allemaal “Trick or Treat”.

De schaal met snoep stond klaar dus iedere keer naar de deur om snoep uit te delen. Heel leuk om te zien. Er kwam ook nog een buurvrouw van de overkant kennismaken en eigengebakken koekjes brengen.

Dat zie je heel vaak in films en het gebeurd dus ook echt! Op 4 november zijn pa en ma weer naar huis gegaan. Dit was best emotioneel. We hebben ze weer naar Chicago gebracht en mama is hier gebleven om Patrick en Kaylee op te vangen als ze uit school kwamen.

Met mama zijn we nog naar Wild Life Sanctuary geweest. Het was heerlijk weer, we konden gewoon in ons shirt buiten lopen. Het was ook erg druk.  Ook zijn we met mama naar de dierentuin geweest. Ook weer mooi weer en druk. We hebben de giraffen nog gevoerd en het mannetje legde zijn kop helemaal tegen me aan. Toen we er vorig jaar waren was het vrouwtje zwanger, maar dat is misgegaan. Nu is ze weer zwanger, dus wie weet is er volgend jaar wel een klein girafje!

En toen was mijn verjaardag! Heel rustig, anders dan in Nederland. Ik heb wel een hoop kaarten, krabbels, mailtjes en Skype-telefoontjes gehad. Dus ik voelde me toch wel een beetje jarig. En mama was er natuurlijk nog, wat ik erg fijn vond! De zondag voordat mama weer naar huis ging hebben we nog een keertje Amerikaans ontbeten. Op 16 november is mama weer naar huis gegaan. Dit was natuurlijk ook weer erg moeilijk. Dat zal altijd wel zo blijven.

JAGEN

Patrick is al een paar keer gaan jagen met collega’s van Ruud. Wie had ooit gedacht dat hij dit zo leuk zou vinden? Hij heeft nog nooit iets geschoten, maar toch. Hij jaagt dan met een pijl en boog, niet met geweer. In de tuin staat een oefenhert. Dus als het een beetje weer is, staat Patrick in de tuin te oefenen.

DAY CARE

Als wij over anderhalve week naar Nederland komen, gaan Amani en Chane naar een kennel. Daar zijn we in de zomer al een keertje wezen kijken. Het zag er allemaal heel goed en schoon uit. Ze zijn nu al twee keer naar de Day Care geweest om te oefenen. Dat is hier heel normaal. De Amerikanen brengen hun hond af en toe zomaar voor een dagje daar naar toe. Het ging wel goed. Chane kan goed met andere honden omgaan. Met Amani doen ze het heel rustig aan, want die vindt andere honden nog niet zo leuk. Ze gaan daar wel goed mee om. Dus ik heb er wel vertrouwen in dat ze het daar die twee weken goed zullen hebben!

THANKSGIVING

De laatste donderdag van november was het Thanksgiving. Ruud had dat vorig jaar natuurlijk al meegemaakt hier, maar niet met ons. Ron kwam kalkoen bij ons eten.

Hij zat anders ook maar alleen in z’n appartement. Marian is ook weer in Nederland en Ron gaat net voor ons terug naar Nederland. Hij komt dan volgend jaar met z’n gezin weer terug. De kalkoen was erg lekker, veel te veel. Ron had het toetje gemaakt. Uitgelekte yoghurt met slagroom erdoor en vers fruit en een beetje blikfruit. Was heel erg lekker, maar wel erg machtig. We hebben dan ook van alles nog 3 dagen gegeten!

Ron heeft anderhalve week geleden de sleutel van hun huis gekregen en vorig weekend hebben we geholpen met een aantal muren verven. Er zaten een beetje onmogelijke kleuren op. En zondagavond heeft Ron ons mee uit eten genomen naar “The Texas Roadhouse”, als bedankje. Afgelopen vrijdag zijn de meubels bezorgd, dus we zijn even koffie gaan drinken bij Ron. Het ziet er allemaal heel gezellig uit en ik kijk er erg naar uit als ze ook hier wonen!

Nu is alles hier heel erg versierd met kerstlichtjes. Ook onze tuin.

Het is echt schitterend als je hier in de buurt in het donker rondrijdt. Het ene huis is nog mooier versierd dan het andere. Er zijn ook hele straten versierd. Heel anders dan in Nederland. Binnen hebben we niet zoveel, want we zijn natuurlijk met de Kerst in Nederland! We hebben daar erg veel zin in. Nog anderhalve week. Ik denk niet dat ik voor die tijd nog wat schrijf, maar ik ga zeker proberen om wel wat vaker iets op de weblog te schrijven.

Allemaal alvast hele prettige feestdagen en wie weet zien we jullie nog wel als we in Nederland zijn.

De eerste schoolweek

Patrick en Kaylee zijn nu ook begonnen met school! Het was natuurlijk erg spannend allemaal. Ze waren het hele weekend wel een beetje zenuwachtig, Kaylee wat meer dan Patrick.                           Dinsdagochtend 1 september was het dan echt zover! Ruud heeft Kaylee en mij afgezet bij Lombardi en hij is met Patrick naar Southwest gereden. Kaylee en ik zijn naar de ingang gelopen, er stonden al heel veel schoolbussen en er liepen al veel kinderen naar binnen. Ik ben nog wel even meegegaan naar binnen. Bij de ingang stond een lerares alle kinderen op te vangen om ze de weg te wijzen naar hun klaslokaal. Ze is met ons meegelopen, want ze zag wel dat Kaylee het erg moeilijk had. Bij het lokaal aangekomen zaten al heel veel kinderen op hun plek, maar Kaylee wilde niet. Lisa Olsen (Kaylee’s homeschoolteacher (mentrix)) stond buiten het lokaal en daar zijn we heengelopen. Ze probeerde Kaylee een beetje gerust te stellen, maar dat ging lastig. Toen de bel ging moest ze toch mee de klas in en ik moest weg, wat niet echt makkelijk was. Toen ik net buiten liep kwam Ruud eraan. Hij had Patrick afgezet bij school, maar ze moesten weer terug naar huis want Patrick was zijn schoolpas vergeten en dan mag je echt school niet in! Verder was alles goed gegaan. Om half 3 moesten we Kaylee weer halen. Toen we bij school aankwamen zagen we een lerares van Kaylee en die zei dat ze Kaylee een paar keer had zien lachen vandaag! Wij wisten eigenlijk niet waar Kaylee weer naar buiten kwam, en toen heeft ze gezorgd  dat Kaylee bij ons werd gebracht. Lisa Olsen kwam met Kaylee aanlopen, ze was erg stil maar er kon toch ook wel een lachje van af. Het was wel redelijk gegaan zei ze. Woensdag is Patrick alleen op de fiets gegaan en ik ben met Kaylee meegefietst. Ze vond het nog wel erg eng om alleen te gaan. Toen we naar de ingang liepen kwam Katy (een vriendinnetje uit haar klas) net aanlopen, dus ze zijn toen samen naar binnen gegaan. Het ging alweer iets beter. En zo ging het de rest van de week ook, iedere dag steeds een beetje beter. Ik heb haar nog wel heel de week naar school gebracht. Met Patrick ging het ook goed. De eerste dag had hij het een beetje moeilijk gehad, vooral tijdens de pauze, maar de dagen daarna ging het al een stuk beter gelukkig.

Er komt nu een lerares, Jennifer, van een andere school 2 keer per week om Kaylee te helpen met haar engels. Ze is nu 4 keer geweest, en volgens mij gaat Kaylee wel al steeds meer begrijpen. Maar engels praten dat lukt nog niet echt.  Het is ook het durven praten! Maar ook dat zal wel steeds beter gaan.

Kevin is alweer een paar weken met school begonnen. Hij is vorige week met een les(Oral/Interpersonal Com) gestopt en met een andere les(Race Ethnic & Diversity) begonnen. Die les waar hij mee gestopt is leek heel erg op een les die hij ook volgt, dus dat vond hij niet zo. De les die hij nu doet heeft ook meer te maken met zijn richting. Het is eigenlijk een les uit het derde semester, maar dat is geen probleem.  Hij heeft het in ieder geval wel naar zijn zin!

Ik heb een auto! Vorige week zijn we bij een aantal auto’s wezen kijken. We hadden al op internet gekeken en daar hadden we een Nissan Murano gezien die ik wel erg leuk vond. Toen we bij de dealer kwamen waar die zou moeten staan, was die net die ochtend verkocht. Balen!! Maar de verkoper zei dat het misschien toch niet door zou gaan en dat ie ons dan zou bellen. We zijn nog naar een andere dealer geweest en hebben een stukje in een Murano gereden, maar daar waren we niet zo kapot van. De volgende dag belde de eerste dealer op dat die Murano toch niet verkocht was, en toen zijn we ’s middags even een ritje gaan maken.

Echt een hele leuke auto en hij rijdt ook lekker. Afgelopen woensdag hebben we hem gehaald, dus nu kan ik ook overal heen tuffen! Wel een lekker gevoel hoor. Gisteren (zondag) belde de dealer nog op om te vragen hoe de auto ons bevalt en of alles naar wens ging, dit maak je in Nederland toch niet zo snel mee!

Gisteren zijn we met z’n allen gaan kanoën op de "Pesthigoriver. Het was schitterend weer. We gingen om kwart over 9 van huis weg en om ongeveer half 11 waren we op de plaats van bestemming. Het was op een “campground” waar je kano’s kon huren. We werden door een man naar de startplaats gebracht en daar vandaan zijn we weer naar de campground gepeddeld.

Dit was de enige stroomversnelling!

Het was best wel vermoeiend, want er was maar heel weinig stroming. Het was wel erg mooi en ook erg rustig.

Ik had verwacht dat er wel meer aan het kanoën waren, maar wij waren de enigen.

Wel zijn we een aantal keer mensen in een tube (een hele grote band) voorbij gevaren. We hadden broodjes en drinken meegenomen om te gaan picknicken, maar we konden eigenlijk geen leuk plekje vinden. Als we dan wat leuks zagen, was het weer een tuin waar je dus niet op mocht. Uiteindelijk zijn we maar gewoon ergens aan de kant gaan liggen en zijn daar gaan eten. Toen we weer verder gingen zagen we een stukje verder een strandje dat bij een grote picknickplaats hoorde. Dat hadden we eerder moeten weten!  Na vier uur peddelen waren we weer op de campground. We waren best wel een beetje versleten, maar het was wel leuk.

Vandaag “Labor Day” zijn ze allemaal vrij. We doen helemaal niks, gewoon lekker luieren, in de tuin zitten en uitrusten!!!

De logeerpartij van Chris

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets geschreven heb op de weblog. De tijd gaat ook zo snel en de dagen zijn hier net zo lang als in Nederland, maar ze lijken wel korter.

We gaan even een maand terug.

Maandag  27 juli is Kaylee voor het eerst naar haar nieuwe school geweest. Ze moest om 8 uur op school zijn. Het was drama om te gaan. Ze wilde absoluut niet. Toen we op school aankwamen zaten alle kinderen in de kantine en de directrice was een toespraak aan het houden. Wij hebben toen gevraagd of we er even bij mochten blijven. Dus wij zin ook in de kantine gaan zitten. Kaylee begreep er niks van en ik moest ook wel heel goed luisteren om het allemaal te begrijpen. De kinderen werden in vier groepen verdeeld op alfabet, dus Kaylee zat in de eerste groep. Wij zijn nog even meegelopen naar het klaslokaal en eigenlijk wilden we toen ze aan de rondleiding door de school begonnen weg gaan, maar Kaylee was zo overstuur dat ik heb gevraagd aan de begeleidster of ik de rest van de ochtend er ook bij mocht blijven. Dat was gelukkig goed. Ruud is naar zijn werk gegaan en hij zou ons dan weer ophalen als we klaar waren. Ruud was net weg toen er twee meisjes naar Kaylee en mij toekwamen en vroegen wat er was en of ze Kaylee konden helpen. Dat was wel heel aardig van ze. De begeleidster heeft toen uitgelegd aan heel de groep dat Kaylee uit Nederland komt en dat ze de taal nog niet goed kent. De rest van de ochtend is een van die meisjes, Kathy, de hele tijd bij haar gebleven. Om 11 uur was het afgelopen en kwam Ruud ons halen. Kaylee was wel erg stil, maar ze heeft het  toch wel een klein beetje leuk gevonden.

Dinsdagochtend hetzelfde verhaal. Kaylee wilde weer niet naar school. Dus toen we op school waren was het weer tranen met tuiten. Een van die meisjes van gisteren, Mackenzie, zag Kaylee huilen en kwam naar haar toe en vroeg of ze bij haar wilde komen zitten. Ze is toen meegelopen de kantine in. Het liefst wilde ik weer bij haar blijven, ik had het er ook erg moeilijk mee, maar Ruud zei dat het beter was om weg te gaan. Toen ze weer allemaal naar hun klas gingen zijn wij weggegaan. Kathy liep met haar arm om Kaylee heen. Dit was wel heel fijn om te zien. Ik heb Ruud naar zijn werk gebracht en om 11 uur heb ik Kaylee weer opgehaald. Kaylee kwam al lachtend met een aantal meisjes aangelopen. Hoe snel dat dan opeens gaat! ‘s Middags zijn Kevin, Patrick en Kaylee met Liz naar “Bay Park”geweest. Dit is een klein pretparkje hier in Green Bay.

Woensdagochtend stond Kaylee gelukkig zonder morren op. Ze had zin om naar school te gaan! Ruud was nogal laat, dus ze heeft ongeduldig gebeld waar hij bleef. Wat een verandering! Op school aangekomen mochten we nog wel even mee school inlopen, maar ze ging wel gelijk de kantine in. Dat was wel een fijner gevoel om dan weer naar huis te gaan hoor! Ik heb Ruud weer naar zijn werk gebracht en om 11 uur Kaylee weer opgehaald.

Donderdag moest Kaylee om half 9 op school zijn. Vandaag zou ze haar rooster krijgen en te horen krijgen bij wie ze in de klas zou komen. Wel heel spannend. Ze hoopte zowiezo bij Kathy en nog een paar andere meisjes. Ze hadden om 11 uur pizzaparty met de ochtend- en middagklas bijelkaar. Dus ik moest haar om half 12 ophalen. Ze was helemaal blij, want ze zit bij Kathy in de klas en nog een paar meisjes waar ze een beetje mee opgetrokken is de afgelopen dagen. ‘s Middags zijn Kaylee en ik naar Kara en Henry geweest. Henry was een beetje huilerig, hij had de vorige dag twee inentingen gehad, dus daar had hij een beetje last van. Het was rotweer, dus we konden ook niet lekker naar buiten met hem wandelen. Toen Henry eenmaal naar bed was, vond Kaylee het ook niet meer zo leuk, dus toen zijn we maar naar huis gegaan. ‘s Avonds zijn we uit eten geweest met Johan Dolman (Ruuds baas, hij was een paar dagen in Green Bay) en nog een aantal collega’s. Was erg gezellig en lekker.

Vrijdagavond zijn de jongens met Kyle, een jongen die Kevin via internet heeft leren kennen, naar “Harry Potter and the half-blood prince” geweest. Kyle kwam ze om 7 uur halen. Ik vond dat eigenlijk best wel raar. Ze hadden hem nog nooit ontmoet, maar het was erg gezellig vonden de jongens!

Zaterdag 1 augustus zijn we naar Chicago gereden om Chris op te halen. Hij komt drie weken logeren. Om 9 uur zijn we weggegaan, Kevin is thuis gebleven bij Amani en Chane. Om half 12 waren we er. Chris zou om 5 voor 12 landen. Hij is op tijd geland, dus wij maar wachten bij gate A. Het duurde en duurde. Ruud is op een gegeven moment naar de KLM-stand gegaan om te vragen waarom het zo lang duurde. Toen Ruud net weg was, stond Chris opeens achter ons. Hij moest heel lang op zijn bagage wachten en toen is hij dus achter mensen aangelopen en uit gate B gekomen! Maar ja, ik was wel blij dat hij er was. We zijn weer in de auto gestapt en hebben onderweg nog wat gegeten. We waren om een uur of 5 thuis. Even een dagje in de auto doorgebracht!

Zondag is Ruud met Patrick, Kaylee en Chris naar een vliegshow geweest. Om 9 uur ’s ochtend gingen we weg, we moesten zo’n 50 mijl rijden. De vliegshow (in Oshkos)is de grootste in zijn soort, vanuit heel Amerika komen er mensen met hun eigen vliegtuig(je) om aanwezig te zijn en de meesten slapen dan ook in een tentje bij hun vliegtuig.

Helaas was het de laatste dag van de show waardoor er al een hoop vliegtuigen het luchtruim kozen toen we aankwamen. Toch hebben we nog genoeg vliegtuigen kunnen bekijken, toen we iets hadden gegeten waren we juist op tijd om twee F14 vliegtuigen te zien opstijgen.

Er waren ook veel oude toestellen aanwezig. Na dat wat er nog was te hebben bekeken zijn we nog door het luchtvaart museum heen gelopen, ook hier was genoeg te zien.

Maandag om half 9 is de container gearriveerd!!!! Eindelijk onze eigen spulletjes. Ze hebben eerst de container leeggehaald, zodat de chauffeur weer weg kon.

Toen zijn de spullen op hun plek gaan zetten. De grote dingen hebben ze uitgepakt en een aantal dozen. Wij moesten het wel zelf in de kastjes zetten. Ze hebben wel de meeste dozen in de juiste kamers gezet. En nu maar uitpakken, iedere keer een paar dozen! Het wordt nu wel wat meer eigen hier!

Dinsdagmiddag zijn Kevin, Patrick, Kaylee en Chris wat gaan eten met Liz. Daarna zijn ze naar haar huis gegaan en toen heeft Liz popcorn gemaakt. Ze zijn toen met elkaar gaan kaarten. Was erg leuk!

Woensdagmiddag is Ruud met Patrick en Chris gaan vissen op zalm en forel. Door een van de bedrijven die wij hadden ingehuurd om de installatie op te bouwen waren Martijn en ik uitgenodigd om een keer mee te gaan vissen op Zalm en Forel op Lake Michigan. Doordat er nog ruimte was aan boord was konden Chris en Patrick ook mee. We hadden afgesproken om elkaar te ontm,oeten bij een mexicaans restaurant. Na hier lekker te hebben gegeten zijn we richting Kewaunee gereden alwaar we lokaal nog een vergunning moesten kopen. Gelijk maar een vergunning voor heel het jaar gekocht is namelijk net zo duur als een voor drie dagen. Om 3 uur in de middag zijn we aan boord gegaan en de haven uitgevaren.

Nadat we een stuk van de kust waren verwijderd zette de schipper de automatische piloot aan en begon met het uitzetten van de hengels, dit duurde wel even want hij moest 19 hengels uitzetten. Allemaal op verschillende dieptes en met verschillende kunstaas. Voor de rest kunnen we kort zijn, we hadden goed weer. We hadden de eerste 3 uur geen beet, daarna hadden in 20 minuten tijd vier keer beet waarbij alleen Patrick, Martijn en Ruud een vis hadden gevangen. Patrick had een regenboog forel, Martijn een Zalm(pje) en Ruud ook een zalm.

Na de 20 minuten was het afgelopen met de pret. Toen het eenmaal donker was zijn we terug gevaren naar de haven, daar aangekomen heeft de schipper de vissen direct gefileerd.

Zaterdag 8 augustus, hebben we de kinderen naar de bioscoop gebracht. Ze hebben de film “G-force 3D” gezien. Het ging over 4 cavia’s en een mol. Ik weet niet of die ook in Nederland draait, anders kunnen jullie hem daar gaan kijken hoe die was!

Dinsdagmiddag zijn wij (zonder Ruud want die moest werken en zonder Kevin, want die bleef thuis) naar Wild Life Sanctuary Center geweest. Wij waren daar in de winter ook geweest. Toen was natuurlijk alles wit en heel erg koud. Nu was het heel groen en ontzettend warm.

Donderdagmiddag was Ruud vrij en zijn we naar de dierentuin in Green Bay geweest. Ook daar waren we van de winter geweest. Toen waren we de enige bezoekers, nu was het wel een stuk drukker en warmer. Wel leuk om nu alles in het groen te zien. Wij dachten eigenlijk dat er een klein girafje zou zijn, maar jammer genoeg was dat niet zo.

Zaterdag 15 Augustus zijn we gezellig met zijn allen (ja ook Arene en Kevin) naar een wedstrijd geweest van de Green Bay Packers, dit was weliswaar een oefenwedstrijd maar toch leuk om een keer mee te maken.

De wedstrijd werd gewonnen door de Packers met 17 - 0, door de spelregels is het lastig om de wedstrijd te volgen. Dit weerhield Arene en de kinderen er niet van om net zo enthousiast  mee te juigen met iedereen in het stadion.

75000 mensen in het stadion, zeker 10000 mensen buiten het stadion en dat terwijl er in Green Bay maar 100000 mensen wonen. Ze zijn dan ook het enige team in de NFL die door heel Amerika een grote schare aan supporters heeft.

Bijna iedereen met een Green Bay shirtje aan, ook wij. Wat tijdens een voetbalwedstrijd in Nederland niet kan gebeurd hier wel, toeschouwers van de tegen partij zitten gewoon tussen de Green Bay fans in.

Zondag zijn we naar het Noorden gereden en hebben we een aantal watervallen bezocht, het weer was niet denderend maar wel erg benauwd, bij de eerste waterval zijn Chris en Patrick nog gestoken door wespen.

Ze liepen vooruit toen bleek dat er een wespennest op het pad aanwezig was, al gillend kwamen ze ons weer tegemoet. Was best wel komisch om dit te zien.

Dinsdagmiddag zijn Ruud, Patrick, Kaylee en Chris naar een waterpark geweest in Sheboygan, dit park is onderdeel van een groot Hotel wat gelegen is aan Lake Michigan.

Woensdagochtend heeft Kevin een test gedaan om toegelaten te worden op Northeast Wisconsin Technical College (NWTC). Nadat hij deze test met goed gevolg heeft afgerond gingen Ruud en Kevin hem inschrijven voor de opleiding “Digital Media”. Daar kregen ze te horen dat hij de volgende dag al moest beginnen, dat was wel even schrikken! Kevin heeft toen gelijk de vakken voor dit semester gekozen en de boeken gekocht.

Donderdag was best wel even spannend voor Kevin. Op de fiets ging hij om kwart voor 9 op weg naar school. Verregend kwam hij daar aan. Tussendoor is hij nog thuis geweest, want hij had een aantal tussenuren. ’s Middags heb ik hem naar school gebracht en daarna zijn Ruud, Patrick en ik naar Southwest Highschool gegaan om Patrick in te schrijven! Hier waren we meer dan een uur zoet mee. Toen wij thuiskwamen kwam Kevin ook net aan. We zijn weer in de auto gestapt en naar “Red Lobster”gereden. Daar hebben we heerlijk gegeten met z’n allen.

Vrijdagavond hebben we Patricks verjaardag alvast gevierd. Patrick wilde graag als Chris er nog was zijn verjaardag vieren. Er zijn een aantal collega’s met vrouw en kinderen geweest. Was erg gezellig.

Zaterdagochtend zijn we nog even op Ruuds werk geweest om Chris een beetje een indruk te geven waarom wij als gezin naar Green Bay zijn verhuisd. Daarna zijn we naar Chicago gereden, want het zat er al weer op voor Chris! Niet dat ie zin had, maar ja het moest. We hebben natuurlijk geholpen met inchecken en we zijn meegelopen tot de douane, waar we al gauw werden weggestuurd. Ik vond het best wel moeilijk om hem zo in zijn uppie te zien weggaan, Patrick en Kaylee ook trouwens. De eerste dagen zonder Chris was ook best wel vreemd en stil.

Zoals misschien een hoop mensen weten, wordt er veel gejaagd in Amerika. Patrick was daar altijd heel erg op tegen, maar nu heeft hij al een boog gekocht (meer voor het spel). Maar hij heeft het er toch steeds vaker over om een keer te gaan jagen. Hij wil zelfs ook al een professionelere boog gaan kopen! Hoe kan iemand veranderen.

Alweer een week verder

Even een update van afgelopen week.

Zaterdagavond hebben we marsmallows gegeten bij Randy, Wendy en Lizzy. Hun zoon Wesley was er ook met zijn vriendin. De buren van hun waren er ook met 3 kinderen. 2 meisjes van 12 en 14 jaar en een jongetje van 5 jaar.

Nadat de marsallows waren geroosterd deden ze ze met een dikke plak chocola tussen 2 kaakjes. Best lekker. We hebben ook nog aardappel geschoten. Ze deden een aardappel in een pijp, spoten daar een beetje deo in en staken hem toen af. De aardappel schoot met een grote vlam en een harde knal dan een heel eind weg.

Zondagmiddag hebben we familiedag gehad van Ruuds werk. Het was in grote partytent in een park met een barbecue en allerlei spelletjes. Het was schitterend weer dus dat was wel genieten geblazen.

Maandag hebben we Patrick en Kaylee ingeschreven op hun school. Patrick had eigenlijk woensdag- en donderdagochtend naar school gemoeten, maar ze hadden tegen ons gezegd dat het op donderdag- en vrijdagochtend was. Dus hij was te laat en die ene ochtend mocht hij ook niet meer meedoen, beetje flauw!

Dinsdag heeft Ruud voor het eerst de hele dag gewerkt, dus toen ben ik maar wat in huis gaan doen. Moet ook gebeuren he!

Woensdagmiddag zijn we naar een aangelegd meertje geweest. Het was in een park. In het midden van het meertje was een plateau met duikplanken en een glijbaan. Best leuk om daar af en toe heen te gaan als het erg warm is.

Vrijdagmiddag is Kara geweest met Henry. We hebben lekker in de tuin gezeten en Kaylee heeft Henry beziggehouden. We hebben een schommel in de tuin staan en in de garage lag nog een babyschommel, dus dat was wel leuk voor Henry!

Zaterdagochtend heeft Ruud een paar uurtjes gewerkt. ’s Middags zijn we naar een echte Amerikaanse County Fair geweest. Het is eigenlijk een hele grote kermis met allerlei eettentjes en spelletjes die je kan doen. Ook werden er allerlei dieren tentoongesteld, zoals konijnen, kippen, hanen, geiten, schapen, varkens, koeien. Die dieren hadden ook allemaal een prijs gewonnen. Er was ook een schuur waar je allerlei zelfgemaakte dingen, zoals foto’s, tekeningen, kleding en noem maar op (ook taarten en koekjes e.d.) kon bekijken. Ook daar waren allerlei prijzen mee gewonnen.

Zondag, vandaag dus, hebben we zomaar wat rondgereden. Ik heb gereden, zodat ik ook een beetje de weg leer kennen. Het lijkt allemaal zo op elkaar, waarschijnlijk rijd ik nog wel een aantal keren verkeerd!

Vanmiddag kwam een buurmeisje van de overkant, Sara van 7 jaar, vragen of Kaylee wilde spelen. Ze wilde eerst niet, omdat ze niet weet wat ze moet zeggen, maar Ruud heeft haar toch overgehaald. Ze hebben gefietst en boven op haar kamer gezeten, televisie gekeken en met de konijnen gespeeld. Ze zijn ook nog even bij Sara thuis geweest. Zo leert Kaylee wel het best Engels praten!

We wilden al een hele tijd een kaart op de post doen, maar we konden geen brievenbus vinden. Toen heeft Ruud hem maar meegenomen naar z’n werk en hem daar gepost. Maar nu weten we hoe we het moeten doen! We leggen de post die we willen versturen gewoon in onze eigen brievenbus, doen dan een rood soort vlaggetje omhoog, en dan neemt de postbode hem mee en verstuurd hem! Ik had dat wel eens in films gezien, maar dat dat ook echt zo gaat! Nu maar afwachten of het ook echt goed gaat!

Nou jullie weten weer even wat en tot de volgende keer.

Nu is het dan echt!

We zijn nu alweer bijna een week "thuis"! (Het voelt nog wel een beetje als een vakantie hoor).

Nog even over de laatste week in Nederland. Op 4 juli hebben we natuurlijk ons afscheidsfeestje gehad (dat had Ruud ook al vermeld). Langs deze weg wil ik nog een keer iedereen die er was daarvoor bedanken en natuurlijk ook bedankt voor alle leuke kadootjes. Die krijgen allemaal een leuk plaatsje in ons nieuwe huis. Nu is alles nog op de container, dus nog even wachten daarop.

De laatste week in Nederland was een hele hectische week. Maandagavond hadden we de diplomauitreiking van Patrick.

Dinsdagavond de afscheidsavond (musical) van Kaylee.

 En woensdag hebben we de koffers ingepakt, want donderdag kwamen de verhuizers alles inpakken. Donderdagavond hebben we bij Pa & Ma gegeten, want alles was natuurlijk al ingepakt! Vrijdagochtend kwamen dezelfde verhuizers weer om de laatste dingen in te pakken. Ook de container arriveerde om half 9. Ruud was toen nog de 31 dozen, die wijzelf al hadden ingepakt een aantal weken geleden, halen uit Capelle. Dus toen Ruud terugkwam konden die gelijk de container in. Ik ben toen Kaylee naar het feestje van Jeftha gaan brengen. Heb daar nog een kopje koffie gedronken met Annita en toen ik terugkwam waren ze al klaar. Dat was om half 11! Dus daar gingen onze spullen.

Nu maar hopen dat alles goed gaat en ze ook daadwerkelijk hier aankomen! We zijn daarna met Amani & Chane naar de dierenarts gegaan voor hun gezondheidsverklaring, ze mogen mee naar Amerika! De laatste nacht hebben de kinderen beneden in een zo goed als lege woonkamer geslapen, matrassen op de grond en de honden erbij.

Het was de laatste dagen ook nog even spannend! We waren 2 weken geleden naar het consulaat in Amsterdam geweest om ons visum aan te vragen. Binnen een week zouden dan de paspoorten opgestuurd worden. Dit duurde al langer dan normaal, dus Ruud had al een keertje gebeld. Nu kwamen op donderdagochtend de paspoorten van de kinderen, maar die van mij zat er niet bij! Dat was wel heel erg raar. Dus Ruud weer gebeld, ze zouden het nakijken. Gelukkig kwam mijn paspoort de volgende morgen, maar het was toch wel krap, net 2 dagen voordat we weg zouden gaan! Vrijdagavond hebben we bij mama gegeten.

Zaterdag hebben we wat in huis (een kaal huis!) gerommeld en afscheid genomen van een aantal mensen. Mama is ook nog geweest, we hebben met z'n allen soep gegeten bij Pa & Ma. Voorlopig voor de laatste keer Oma's soep! Daarna naar huis en toen ging mama ook weer naar huis. Dit was wel even moeilijk. 's Avonds hebben we met de buurtjes iets besteld bij de Italiaan. Dit was gezellig, maar ook wel een beetje triest! Daarna kwamen Pa & Ma gedag zeggen. Dit was natuurlijk ook weer erg moeilijk.Maarten & Paulien kwamen ook nog even langs. Wij zijn toen zelf ook nog even het rijtje afgegaan. Maarten was 's ochtends al langs geweest.

Na een beetje onrustig te hebben geslapen is het dan zover. Vandaag gaan we echt naar Amerika! John rijdt ons met een taxibusje naar Schiphol, Annita en Lorenze gaan ook mee. Pa en Richard komen ook naar ons toe en gaan ook mee naar Schiphol. John komt om 6 uur, hij stopt op de oprit en dan stappen Mama, Nel, Rob & Isolde uit! Dit was wel een hele fijne verrassing. Ruud en John gaan alles inladen en ondertussen komen er steeds meer mensen om ons uit te zwaaien. Jan, Karin & Thara; Jenny; Paulien; Tiny & Henk; Diane & Denise; Esther & Dennis; Henk & Wil; Annemarie, Willianne & Clarisse. Het afscheid was wel heftig, maar ik (wij) vonden het wel heel fijn dat jullie er allemaal, zo vroeg, al waren. Dank jullie wel daarvoor. Nu op naar Schiphol. Daar aangekomen zijn wij eerst gaan inchecken en hebben de honden na het afhandelen van het papierwerk afgegeven. Die hebben zich op weg naar Schiphol trouwens voorbeeldig gedragen. Tijdens het inchecken zijn Sjaak & Benita; Marleen, Aad, Judith, Gideon, Jeftha & Micha; en Stephan ook nog gearriveerd om ons uit te zwaaien. Ook dit was natuurlijk best wel heftig, maar ook heel erg fijn. Jullie ook bedankt dat jullie er waren. En John natuurlijk ook bedankt voor het rijden!

De vliegreis is goed gegaan. Op Chicago eerst door de douane, daarna de koffers gehaald en toen de honden. Ze waren blij ons te zien, hebben even gepiept, maar waren verder heel rustig. Op het vliegveld mochten ze er natuurlijk nog niet uit, dus wij hadden bedacht om dan op de eerstvolgend P te stoppen om ze uit te laten. Maar ze waren zo stil dat we besloten om maar door te rijden tot ze onrustig zouden worden. Dat is dus niet gebeurd. Dus toen we in Green Bay kwamen hebben we de koffers uit de taxi gehaald en de honden, en zijn toen eerst een rondje gaan lopen met Amani & Chane.

De eerste dagen in Green Bay waren best wel druk. Ruud moest vaak ook een paar uurtjes werken en als hij dan thuis kwam gingen we de hort op om van alles te kopen voor het huis. TV's voor de kids, stoeltjes, wat spulletjes voor de badkamers en ga zo nog maar even door. We hebben ook een logeerbed besteld, dus vanaf  volgende week hebben we een bed voor iedereen die wil komen!

Het is eigenlijk niet te geloven hoeveel dieren er hier in de tuin en achter in de bossen, diverse mooi gekleurde vogels, eekhoorntjes, kalkoenen en hertjes. De mensen hier vinden dat heel normaal en zien ze liever niet in de tuin, en wanneer je in onze tuin kijkt begrijp je dat ook wel een hoop planten en struiken zijn kaal gevreten. Maar voorlopig vinden wij het bijzonder om dit te zien.

Vandaag is het 18 juli, zaterdag alweer. We hebben afgelopen week kennis gemaakt met onze overburen, Randy & Wendy, hele aardige mensen. Ze hebben een dochter van 20 en nog een oudere zoon. De kinderen hebben al af en toe gesproken met Lizzy. Gisteren hebben Kaylee en Kevin een konijn gekocht (na lang zoeken) en Patrick 2 ratten. Een gezellige beestenboel hier. En vandaag hebben de kids een mountainbike gekregen en ze zijn al vanaf Walmart hierheen gefietst, ongeveer een kwartiertje fietsen. Vanavond zijn we uitgenodigd bij Randy & Wendy om marsmallows te komen eten! De volgende keer horen jullie hier meer over!

Race Day

IRL race in Milwaukee.

Voor iedere autosport fan is het bijwonen van een race in Amerika een wens, in iedergeval was dat zo voor mij. Helaas was het dit jaar niet meer mogelijk om naar de Indy 500 te gaan maar dat staat inieder geval wel op de planning voor volgend jaar.

De dichts bijzijnde race in de IRL serie was voor ons ( twee collega's en ik ) in Milwaukee op de milwaukee mile op 31 mei. Het maakte het nog leuker daar er ook een Nederlander meerijdt in deze serie, Robert Doornbos.

Nadat we op Zondagochtend om 9 uur vetrokken voor een ritje van 2,5 uur kwamen we in Milwaukee aan, hier moesten we eerst onze tickets ophalen. deze zouden eigenlijk per post komen maar ook hier is de post niet voorspelbaar.

Op het circiut aangekomen stonden er een aantal Hotrods opgesteld, de een nog mooier of bijznonderder dan de ander.

Na de bezichtigen van de hotrods zijn we met onze paddock passen het midden terrein opgegaan, direct valt het grote verschil met de formule 1 op. Alles is veel relaxter en open, dit was bij binnenkomst al duidelijk toen we Arie Luyendijk zagen en hij een praatje met ons wilde maken. Hierbij werd duidelijk dat zijn zoon volgend jaar weer zou gaan racen. 

Probeer maar eens om zo dicht bij een formule 1 auto te komen, ik denk dat je blij mag zijn wanneer je met een telelens een fatsoenlijke foto kan maken. Of je moet een paar duizend euro neerleggen om in de pits te mogen komen. Gelukkig was dat hier niet het geval zolang je de auto's niet aanraakte kan je er dichtbij komen.

Na een rondje door de paddock te hebben gelopen en we terug waren bij de ontvangst ruimte van het team van Doornbos  vroeg ik aan een van de daar aanwezige team leden ofdat Robert Doornbos ook aanwezig was, hij vertelde dat hij waarschijnlijk in de pits was om zich gereed te maken voor der race. Nadat hij door kreeg dat wij Nederlanders waren stelde hij voor om ons mee te nemen naar de pits en te kijken of hij nog tijd had voor ons. In de pits aangekomen werd duidelijk dat hij voor ons wel even naar buiten kon komen. Na de gebruikelijke foto en handtekening en enige uitleg over het verschil tussen een Indycar en Formule 1 auto wenste wij hem succes met de race.

Amerikanen zijn erg goed in het maken van shows, het eren van amerikaanse soldaten staat dan ook bij iedere sportwedstrijd bovenaan. Het afspelen van het volkslied het overvliegen van de luchtmacht en het eren van de gesneuvelde soldaat zijn een aantal van de dingen die dan voorbij komen.

De race was jammer genoeg saai slechts een ongeluk en die was dan ook nog eens aan de zijde waar we opdat moment niet naar keken. Ook Doornbos had geen gelukkige race hij eindigde op de 15e plaats. Wel is het leuk om de pitsstops te kunnen volgen, we zaten recht voor de pits op de hoofdtribune.

Eindstand:

Opstarten

Alhoewel we eergisteren ons afscheid feest hebben gevierd met vrienden en familie wil ik toch nog even een stukje schrijven over de voorgaande periode.

Nadat ik op 14 April terugkwam van mijn voorlaatste verlof periode begonnen we aan de laatste lootjes om de opbouw van de installatie af te ronden voor 1 mei, 1 mei is de datum waarop we volgens het contract moeten opstarten.

De installatie waar we de bagger specie mee verwerken is op dit moment de grootste van de wereld in zijn soort. Dus zelfs de Amerikanen kijken hun ogen uit wat we in een kort tijdbestek voor elkaar hebben gekregen. Normaal gesproken heb je minimaal 1 jaar nodig om de voorbereiding en de opbouw te kunnen realiseren. Op het hoogte punt van de opbouw hadden we rond de 150 mensen rondlopen.

We hebben weer eens laten zien waar een klein land goed in is, 1 week voor de opstart datum waren we gereed om de installtie op te starten, Johan Dolman onze directeur was aanwezig om de eerste druk op de knop te verrichten.

Onze klant en partners, hebben laten weten dat ze het een prestatie vinden van ongekende klasse dat we in een tijdsbestek van 7 maanden de onderdelen hebben besteld, getransporteerd van Europa naar de USA en de installatie hebben opgebouwd.

Het werk word uitgevoerd door een drietal bedrijven, Tetratech is de hoofdaannemer, Brennan is er voor het baggeren ( baggerwerk is voor Boskalis te kleinschalig ), en wij zijn verantwoordelijk voor het verwerken van de baggerspecie. Wanneer je meer wil weten van het proces kun je een kijkje nemen op de volgende site.

http://www.boskalisdolman.com/index.php?page_id=368&l=1

Even Verlof

15 Maart ben ik voor 4 weken verlof thuisgekomen, Arene en de kinderen stonden op Schiphol al om 5 uur 30 te wachten. Ik heb een goede vlucht gehad, eigenlijk zijn de vluchten altijd wel goed. Filmpje kijken proberen te slapen en genieten van een overheerlijke maaltijd aan boord.

Gelukkig heb ik nooit erg veel last van de vlucht, er zijn mensen die dagen uit hun doen zijn maar ik heb eigenlijk alleen de dag van aankomst moeite om wakker te blijven.

Het is toch wel raar dat je weet dat je nog maar 8 weken totaal in Nederland verblijft en dat je dan met Arene en de kinderen verhuisd naar Green Bay.

Afgelopen Vrijdag hebbben we onze eerste afscheid feest gegeven voor Rijsoord 9 het voetbal team waar ik al die jaren met plezier heb gevoetbald. Zoals altijd is het moeilijk om een datum hiervoor te vinden waarbij iedereen die je uitnodigd ook daadwerkelijk kan komen, iniedergeval was het een gezellige avond waarbij je toch weer herinnerd word aan het feit dat het binnenkort afgelopen is met het voetballen bij Rijsoord. Nog twee wedstrijden en dan zit het erop, als kado heb ik het shirt met het nummer gekregen waar ik al die jaren meegevoetbald heb. Logisch natuurlijk dat krijgen alle goede voetballers als eerbetoon van hun vereniging.

We gaan maar vast beginnen met het inpakken van spullen die we niet meer gebruiken, schuur en garage opruimen. Zal wel enkele ritjes worden naar de stortplaats.

Op 4 April moet Kevin naar Wassenaar om de ACT toelatings test te doen om te worden toegelaten op North West Technical College in Green bay, de test word afgenomen op de American School of The Hague. Hij moet Engels lezen en spreken en algebra basis. Wanneer hij slaagt voor de test is het nog afwachten ofdat hij word toegelaten voor de richting die hij heeft gekozen, Graphics Marketing. Dit is echter een gewilde richting we zullen dus nog moeten afwachten ofdat er niet te veel inschrijvingen zijn hiervoor.

Op maandag 13 April vlieg ik weer terug naar Green Bay waarna ik hoop op 11 juni terug te keren om de laatste dingen te regelen en Arene, Kinderen en de honden mee terug te nemen naar Amerika op 12 Juli.

Update

Het even geduurd maar door alle drukte en de lange dagen komt het er niet altijd van om een stukje te schrijven op onze weblog.

Nadat Arene en de kinderen zijn vertrokken heb ik de draad weer opgepakt waar het uiteindelijk allemaal mee begonnen is, werken aan het gereed krijgen van onze installatie waarmee we het slib / zandmengsel uit de Fox River gaan verwerken en schoon zand produceren en het verontreinigende materiaal geschikt maken om te kunnen storten.

Ik heb in het begin een aantal foto's laten zien waarop te zien was dat we volop bezig waren om de hal dicht te krijgen zodat we zonder last te hebben van de extreem lage temperaturen, onze installatie konden opbouwen. De foto's die je nu hieronder ziet geven een kleine indruk van wat er werkelijkheid is te zien. Het valt altijd weer op dat wanneer er mensen zijn die net zoals jullie alleen de foto's hebben gezien en ze het in het echt kunnen aanschouwen verbaasd zijn van de omvang.

Buiten het werk om maken ik ook nog andere dingen mee, zo is de hond van een collega afgelopen week ontsnapt. Pieter ( zo heet de hond, een Vizla ) die vanuit Nederland met zijn bazen vorig jaar zijn verhuisd naar Miami om daar ons project af te ronden waar ik in 2005 ook heb gewerkt moest voor een week bij een oppas omdat Claudia en Bastiaan een congres moesten bijwonen in Jacksonville / Florida. Woensdagochtend ( vorige week ) kregen we te horen dat Pieter was ontsnapt, waarschijnlijk was hij ergens van geschrokken. Mike, Ben en ik zijn toen direct gaan zoeken in de omgeveing waar hij was ontsnapt, het bleek toen dat hij de avond ervoor al was onsnapt en al een nacht in -20 celsius had rondgelopen. Claudia is toen ze het vernam direct op het vliegtuig gestapt om naar Pieter te zoeken. Eindelijk na drie nachten en drie dagen bij lage temperaturen buiten te hebben doorgebracht heeft Claudia hem gevonden enkele mijlen verwijderd van de plek waar hij was weggelopen. In die drie dagen is hij verschillende keren gezien waarbij ook op de snelweg, het is dus nog een geluk dat hij levend is gevonden.

Sinds vorige week dinsdag woon ik ook ons huis, jammer genoeg kunnen Arene en kinderen pas komende zomer hun intrek nemen. Ondertussen ben ik al gewend in het huis, alhoewel het stil is in huis zonder Arene en de kinderen. In het appartement had je nog geluid van de buren maar hier in deze omgeveing is het veel stiller. Het leuke is ook dat je je moet voorstellen aan de postbode om te zorgen dat de post die aan je geaddresserd is te krijgen doe je dat niet en hij weet niet dat je daar woont dan neemt hij de post gewoon mee terug om retour te zenden naar afzender. Het is niet zo dat je hier bij de gemeente staat ingeschreven, je geeft aan bij de energie bedrijven dat je er woont en dat is het. Heb ook deze week de eerste rekening ontvangen voor het elektra verbruik.

Deze week is ook bijna alle sneeuw verdwenen, de temperatuur kwam boven de 10 graden uit en dan gaat het hard, ondertussen is de temperatuur wel gezakt en hebben we nieuwe sneeuw gekregen. Vandaag zijn Mike en Jeroen voor drie weken naar huis gevlogen. Wanneer ze terug zijn hoef ik nog maar een week en dan ben ik voor vier weken thuis, lijkt wel een eeuwigheid geleden dat ik in Thuis was in Nederland. Totaal dus nog maar 8 weken in Nederland voordat we met zijn allen deze kant op gaan.

Zo tot de volgende Update dan maar weer, iedereen de groeten en misschien zien we elkaar in maart / april.

Weer thuis

Zondag 18 januari

We zijn weer thuis!!!! Vrijdagochtend om 5 voor half 6 zijn we geland op Schiphol. Richard kwam ons halen. De reis ging heel voorspoedig, alleen moesten we op Schiphol meer dan een uur op onze koffers wachten. Dat was wel balen, want we waren ontzettend moe en wilden graag naar huis. Om 5 over 8 waren we thuis. Amani was helemaal blij, Chane was wat terughoudend, hij was ook niet helemaal in orde. Hij had sinds donderdag niet meer gegeten en hij had overgegeven. Ging ook gelijk weer in zijn mand liggen. 's Ochtends zijn pa en ma, Annita en mama nog geweest. Mama ging na de thee weer weg, ze heeft eerst wat boodschappen gedaan voor mij. Patrick en Kaylee hebben nog een paar uur geslapen en Kevin ook nog 's middags. Ik ben wel opgebleven, hoewel ik wel ontzettend moe was.

De afgelopen week hebben we eigenlijk alleen maar dingen gedaan voor het huis. Maandag hebben we meubels besteld. Dinsdagsmiddag hebben we het huurcontract getekend, dus het is nu rond! 's Avonds zijn we nog even bij Bastiaan en Claudia geweest. Dat zijn ook collega's van Ruud, die nu ook in Green Bay zijn komen wonen afgelopen donderdag. Woensdag zijn we eerst naar Patrick z'n school, Southwest High School, geweest. We hebben daar een rondleiding gehad. Wel een leuke indruk gekregen! Daarna zijn we spullen voor het huis gaan kopen. Zoals servies, bestek, handdoeken, glazen en dergelijke. Toen heeft Ruud de eigenaar van het huis gebeld en gevraagd of we de sleutel al konden krijgen. Dat was geen probleem, dus we hebben onze inkopen gelijk in het huis gezet. Dat scheelde Ruud weer een ritje! 's Avonds zijn we uit eten geweest met Ruuds collega's. Een soort afscheidsetentje, omdat wij morgen weer naar huis gaan. Was erg gezellig! Toen we in het appartement waren hebben we de koffers ingepakt en zijn we naar bed gegaan.

Donderdagochtend eerst nog even langs het huis geweest en toen naar het vliegveld. Het was ontzettend koud, -25!!! We hebben ingecheckt en Ruud is meegelopen tot de douane. Dit was niet echt leuk, Ruud bleef daar en wij moesten terug. Het liefst hadden we gewoon in Green Bay gebleven! Om half 11 gingen we de lucht in en om half 1 (in Minneapolis is het 1 uur later!) zijn we geland. We hebben wat gegeten en toen zijn we maar naar de gate gegaan en hebben daar zitten wachten tot we weer aan boord mochten. Om kwart over 4 gingen we weer de lucht. Het was een saaie vlucht, want het grootste gedeelte van de vlucht deed de dvd het niet en we konden geen van allen slapen! Nou, de rest heb ik hierboven al beschreven. Het weekend heb ik een beetje besteed aan de was en bijkomen! Morgen begint het gewone leven weer!!!

Chicago

Chicago

We zijn weer terug in het appartement in Green Bay. Na een leuk en heel erg vermoeiend weekend fijn om weer terug te zijn.

Gisteren was het weer slecht in Chicago. Sneeuw, wind en mist.

Toch zijn we naar "The Sears Towers" geweest. Ruud had vrijdagavond al kaartjes besteld via internet, dus het was al betaald. Na ontbeten te hebben zijn we naar beneden gegaan en hebben om een taxi gevraagd. Er was ons aangeraden om de auto in de parkeergarage te laten staan, want het is hier ontzettend druk. Er rijden ook meer taxi's rond dan gewone personenauto's. De portier van het hotel zei dat het moeilijk was om een taxi te krijgen voor 5 personen, dus hij regelde een auto voor ons wat geen taxi was. Een hele luxe zwarte auto! Bij the Sears Towers te zijn aangekomen zijn we toch maar naar boven gegaan, maar er was echt helemaal geen zicht, alleen maar wolken. Erg jammer en zonde van het geld, maar ja we zijn toch in een van de hoogste gebouwen ter wereld geweest!

Daar vandaan dan toch maar een taxi genomen, gewoon met z'n viertjes achterin en Ruud voorin, naar het "Shedd Aquarium" gegaan.

Daar zijn echt allerlei vissen en dieren te zien die in de zee leven. Er was ook nog een 4D film, "Planet Earth" genaamd. Was erg leuk, af en toe was het wel schrikken door al die effecten, net of je er middenin zat. Daarna zijn we nog door Chicago gelopen, van de ene Mall naar de andere. Wat een drukte en wat zijn de mensen daar gestrest!

's Avonds wat gegeten bij MacDonalds. Toen we terug kwamen in het hotel zijn Ruud en Patrick even naar de Navi Pier gelopen om nog wat foto's te nemen van de skyline van Chicago.

In het hotel hebben we nog een film gehuurd, Space Chimps.

Vanochtend hebben we nog ontbeten in het hotel en toen zijn we weer richting Green Bay gereden. Daar waren we om kwart over 1. 's Middags zijn we nog wat gaan winkelen, wat we nog niet hadden gedaan de afgelopen weken! We hebben ook bij "Bed, Bath and Beyond", dat is een soort Blokker alleen veel groter, gekeken. Daar gaan we dan waarschijnlijk nog de komende week wat dingen kopen voor in het huis.

Eindelijk

Eindelijk!!!

Ik zit nu op onze hotelkamer in Chicago. We zijn vanochtend om kwart voor 11 weggegaan en we waren hier om iets voor 3 uur. We zitten in een hotel midden in het centrum. Op de 16de etage met uitzicht op het meer! Echt gigantisch al die hoge gebouwen. Ik zou hier voor geen goud willen wonen, maar voor een paar dagen vind ik het wel leuk. We hebben al wat rondgelopen hier en wat gegeten bij Emilio's tapas.

Nu nog even over gisteren. We zijn eerst om 10 uur op Kevins toekomstige school, North East Wisconsin Technical College, geweest. We hebben met iemand gesproken en een korte rondleiding gehad. De eerste indruk was wel goed. Kevin moet wel eerst een test doen om toegelaten te worden, maar dat moet volgens mij wel lukken.

En nu nog heel leuk nieuws. Het huis gaat door!!!!! We zijn vanmiddag ook binnen geweest. Ruud had natuurlijk al binnen gekeken, maar wij nog niet.

Echt gigantisch. En we kunnen er gewoon gelijk in, er hoeft eigenlijk niets aan gedaan te worden. Ruud gaat er dan volgende maand al wonen en wij moeten nog even geduld hebben.

We zijn vanmiddag ook nog naar het Wild Life Sanctuary Park geweest. Daar waren we al eerder geweest, maar het was zulk heerlijk weer (wel koud) dat we daar nog een stukje gewandeld hebben. En de eendjes hebben gevoerd.

Lekker, zon, kou en mooi weer.

De afgelopen dagen

Vrijdag 2 januari

Nadat Ruud een paar uurtjes heeft gewerkt, zijn we een beetje rond gaan rijden. We hebben naar huizen gekeken en langs de scholen gereden waar de kids straks naar school gaan. De omgeving is hier heel mooi met al die sneeuw. We hebben zelfs een paar herten in het wild gezien! We zijn op twee plekken geweest waar we eventueel gaan wonen. Een bestaand huis, waar we allemaal helemaal weg van zijn, en een stuk grond waar nog een huis gebouwd moet worden. En natuurlijk weer boodschappen gedaan!

"s Middags kregen we nog bezoek van een Cardinaal vogel op ons balkon, hier gefotografeerd op het balkon van de buren.

Zaterdag 3 januari

Vanmiddag zijn we naar 'Wild Life Sanctuary Park' geweest. Daar zie je dieren, opgezet en levend, die hier in de omgeving leven. Ook worden daar dieren opgevangen die aangereden zijn of iets dergelijks. We hebben onder andere wolven gezien, die op dat moment werden gevoerd, heel veel soorten vogeltjes en eekhoorntjes.

We hebben ook al een paar keer een eekhoorntje op het balkon van het appartement gezien!

Als we rondrijden valt het ons op dat er zo weinig mensen buiten zijn. De kinderen snappen niet dat er niet veel meer kinderen in de sneeuw aan het spelen zijn. Dit komt doordat het voor ons natuurlijk nieuw is dat er zoveel sneeuw ligt. Voor de mensen hier is dat normaal. En het is trouwens als je langer buiten bent best wel koud!

Zondag 4 januari

Vanochtend heeft Ruud niet gewerkt, dus zijn we naar een paar meubelzaken geweest. De stijl van meubels is hier wel heel anders dan in Nederland. Een beetje oubollig af en toe. Maar we hebben toch wel een aantal leuke dingen gezien. We kunnen pas beslissen als we weten waar we gaan wonen, dus nog even afwachten. Ze zijn hier in de winkels allemaal wel erg vriendelijk. Ze vragen altijd hoe het met je gaat. In de meubelzaken stellen ze zich zelfs voor met hun voornaam. Ze laten je wel gewoon alleen door de zaak lopen, maar komen wel af en toe kijken hoe het gaat en of je nog vragen hebt. En je krijgt gelijk een kaartje van degene die je geholpen heeft. Niet opdringerig zoals in Nederland vaak.

's Middags zijn we op kraamvisite geweest bij Martijn en Kara, helaas vergeten om een foto te maken. Martijn is een collega van Ruud die hier al woont. Hij is getrouwd met een Amerikaanse. Op 30 december, toen wij in Green Bay aankwamen, is Henry geboren. Het was erg gezellig. Kaylee heeft een hele poos met Henry op schoot gezeten. Ruud kreeg de volgende dag een heel lief kaartje van Martijn en Kara om te bedanken voor het leuke kadootje en dat ze het zo leuk vonden om ons te ontmoeten. Kevin was in het appartement gebleven.

Maandag 5 januari

Vanochtend had Ruud een afspraak met de mensen die het huis, waar wij helemaal weg van zijn, willen verhuren aan ons. Als het goed is weten we woensdag of dat door gaat. Spannend hoor! Dan kunnen we meubels gaan bestellen, want Ruud kan er dan al per 1 februari in! We zijn vanmiddag naar een museum geweest, wat naast het appartement ligt. We zijn er al glijdend naar toe gegaan. Je kon er dingen zien over de geschiedenis van Green Bay. Dat was best wel interessant. Daarna voor de verandering maar weer eens boodschappen gedaan! Dat doen we hier veel vaker dan thuis trouwens. We hebben bij Mc Donalds eten gehaald.

Dinsdag 6 januari

Ruud vanochtend weer een paar uur gewerkt. Vanmiddag zijn we naar the New Zoo in Green Bay geweest. Entree was maar 15 dollar voor allemaal. Het is wel een kleine dierentuin, maar de dieren die we gezien hebben zagen we wel heel dichtbij. We hebben zelfs giraffen geaaid en de kids hebben ze kaakjes gegeven. Als het goed is krijgen ze in de zomer een kleintje, dan gaan we zeker weer kijken. Er waren ook twee kleine leeuwtjes die ons helemaal volgden.

Ze waren 5 maanden oud en door vrijwilligers van de dierentuin opgevoed, omdat de moeder was gestorven na de bevalling. En de vader zat ergens anders heel hard te brullen, waarschijnlijk naar zijn welpjes. Daarna een sandwich bij Subway gegeten.

Op bezoek in de dierentuin.

Feestdagen

Feestdagen

Happy New Year!!!!!!

Eerst nog even een stukje over de afgelopen weken.

Ruud is op 19 december weer thuisgekomen na bijna 10 weken. Hij is een dag eerder teruggekomen, omdat ze heel slecht weer opgaven voor de vrijdag dat hij zou vliegen! Zaterdag 20 december is hij gelijk  's middags gaan voetballen! De dagen daarna eigenlijk alleen maar boodschappen gedaan en kadootjes gekocht. Donderdag eerste kerstdag bij Ruuds ouders gegeten en tweede kerstdag eerst naar Isolde, zij is 11 jaar geworden. 's Middags is mama meegekomen en hebben we met zijn zesjes gegourmet. Zondag 28 december zijn Ruud en ik naar Sjaak en Benita geweest. De jongens bleven thuis en Kaylee was bij Willianne. Maandag zijn we ons gaan voorbereiden op onze vakantie naar Amerika! Al met al een hele drukke week dus.

Dinsdag 30 december

Om kwart over 6 worden we opgehaald door een taxi. Richard is ook even opgestaan, hij blijft bij de honden als wij in Amerika zijn. Amani en Chane waren er zenuwachtig, wij ook wel een beetje trouwens. Kevin, Patrick en Kaylee vliegen voor het eerst, en dan gelijk zo'n lange reis! Om half 8 zijn we op Schiphol. Daar ingecheckt en de koffers afgegeven. Toen zijn we gaan ontbijten en dan op weg naar de gate. Na een tijdje gewacht te hebben werden we ondervraagt door de douane (wat we gaan doen in Amerika en dergelijke vragen). Toen mochten we doorlopen en ging onze handbagage door de scanner. Ruud en Patrick werden gefouilleerd! En nu maar wachten tot we het vliegtuig inmogen. Om kwart over 10 gingen we het vliegtuig in en om kwart voor 11 gingen we de lucht in. Spannend allemaal hoor! Het ging allemaal goed, alleen hadden Kaylee en ik wel erge last van onze oren bij het dalen.

Op Minneapolis kregen we weer een aantal vragen bij de douane. Ze moesten onze vingerafdrukken hebben en er werd een foto van ons gemaakt. De handbagage ging weer door een scanner en we moesten zelfs onze schoenen uitdoen. Wat een gedoe zeg. Daar moesten we 5 uur wachten tot onze vlucht naar Green Bay, dat duurde wel erg lang. De vlucht is zelfs nog bijna gecanceld vanwege het slechte weer, maar om half 6 mochten we toch het vliegtuig in. Om half 7 landden we in Green Bay. Ruud had al een taxi geregeld, dus we hoefden alleen maar even onze bagage te halen en dan naar het hotel. Maar er kwam geen bagage!!! Na lang wachten en vragen zijn we maar naar het hotel gegaan. De bagage zou zo snel mogelijk gebracht worden, maar niet die avond. Dus we hebben wat spulletjes uit Ruuds appartement gehaald en gelijk zijn auto en zijn naar het hotel gegaan. De kamer viel erg tegen, dus de volgende dag hebben we besloten dat we toch maar in Ruuds appartement gaan verblijven. We hebben een matras en een dekbed gekocht en ons geinstalleerd.

31 december

Niet zo veel te vertellen. We waren zo moe dat Ruud en ik om een uur of 10 naar bed gingen. Kaylee was al veel eerder op de bank in slaap gevallen, dus Ruud had haar al in bed gelegd. De jongens zijn wel opgebleven. Ruud en ik zijn om kwart voor 12 opgestaan om toch nog gelukkig nieuwjaar te wensen. Er was hier dus helemaal geen vuurwerk, wel een beetje saai eigenlijk!

1 januari

Vandaag zijn we nog even teruggegaan naar het hotel om uit te checken en te kijken of er nog wat op de kamer lag. Ruud doet de deur van de kamer open en er staat een man binnen! Eerst dachten we dat het een schoonmaker was, maar hij had dus de afgelopen nacht daar geslapen, terwijl wij ook nog op die kamer ingecheckt stonden! Bleek die man ook Driessen te heten en in het hotel dachten ze dus dat hij ons was. Allemaal heel raar. Ze vonden het in het hotel erg vervelend dat dit gebeurd was. Maar goed dat we die nacht al in het appartement hadden geslapen, anders had je toch wel een hele rare situatie gekregen. We kregen nog wel vrijkaartjes voor het zwemparadijs in het hotel, als verontschuldiging. Vanavond hebben we gegeten bij de Red Lobster, was lekker. Ze zijn allemaal wel heel erg vriendelijk hier.

Nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte. Tot de volgende keer.

Winter!!!!!!!

Winter!!!!!

Eindelijk weet ik weer wat een winter is, en dan moet hij nog beginnen hier. Temperaturen van 18 graden Celcius onder nul in de nacht en 12 graden overdag dan is het voor ons toch echt wel winter.

Vorige week is de eerste sneeuw gevallen, zo'n 8 centimeter. Dit blijft liggen tot dat de winter voorbij is, en als je dan kerst liedjes op de achtergrond hoort die uit de computer komen dan is er echt wel een kerst gevoel. Voor komende nacht en morgen geven ze 30 a 40 sneeuw op, en het is zojuist begonnen met sneeuwen.

Om jullie een idee te geven hoe het er dan uit ziet op dit moment heb ik een aantal sfeer plaatjes gemaakt.

Uitzicht vanuit mijn kamer bij schemering.

Monument ter nagedachtenis aan de omgekomen mensen tijdens de aanslagen op 11 September.

Zomaar.

Industrie, ook dat hebben ze hier, geeft wel hele mooie beelden.

En als je je afvraagd wat deze foto precies inhoud. Wel duidelijk is natuurlijk dat het met ons werk te maken heeft, maar als je er geen erg in heb en je neemt de foto op het moment dat je uitademd dan is het net ofdat het mistig is. Wanneer je zomaar buiten moet zijn en je geen fysieke arbeid verricht is het niet te doen om langer dan een half uur buiten te lopen.

Laatste foto, appartement gezien vanaf de brug over de Fox River.

Het werk verloopt goed we liggen nog op schema, de transporten vanuit Europa komen nu dagelijks binnen. Als er inderdaad de komende nacht zoveel sneeuw valt zijn er morgen op het werk niet veel mensen, de meeste komen toch van ver en blijven dan thuis. Vooral daar er een harde wind is voospelt die het alleen maar erger maakt.

Dit was dan weer een kort berichtje vanuit het Koude Green Bay, de groeten en voor diegen die ik gedurende mijn verlof van 1,5 week niet ziet.

ALLEMAAL EEN FIJNE KERST EN EEN GELUKKIG NIEUWJAAR.

Mijn eerste stukje

Zaterdag 29 november

Hallo allemaal,

eindelijk een stukje van mij! Het is zaterdagavond. Kevin is werken, Kaylee is discozwemmen en Patrick zit boven, dus nu even tijd om wat te typen. Jullie hebben al veel gelezen van Ruud over zijn werk en verblijf in Green Bay. Als iemand een jaar geleden tegen mij had gezegd dat ik naar Amerika zou gaan verhuizen, dan had ik die persoon voor gek verklaard! En nu gaat het toch echt allemaal gebeuren! Ik vind het vaak nog wel onwerkelijk. Dat komt waarschijnlijk ook omdat er hier nog niet zoveel gebeurd, en we zijn daar ook nog niet geweest. Dus je kan je ook moeilijk een voorstelling maken van hoe het daar is. Het huis staat wel te koop en de paspoorten liggen al klaar, maar verder hoeft er eigenlijk nog niet veel te gebeuren hier! Op het huis zijn nog niet veel reacties geweest. Toen het net te koop stond zijn er twee kijkers geweest en dat is alles. Maar we blijven moed houden, het is nu ook wel een rottijd om je huis te verkopen!

Ruud is nu zeven weken weg, nog drie te gaan! Het wordt wel een keer tijd hoor, want tien weken is toch wel erg lang. Op 20 december komt hij thuis, hij land dan om half zeven 's ochtends. Dus met kerst is hij thuis. Op 30 december gaan we met z'n alllen naar Green Bay, zoals Ruud ook al schreef. Wij, de kinderen en ik, verblijven daar dan tweeënhalve week en gaan dan op 16 januari met z'n viertjes weer terug. Ruud blijft daar dan weer, in ieder geval acht weken. De kinderen hebben alledrie twee weken extra verlof gekregen van school. Wij vinden het toch ook wel belangrijk dat zij ook zien waar ze de komende jaren terechtkomen. Een beetje een voorbereiding op de emigratie! We gaan dan in die weken naar scholen en huizen kijken en natuurlijk de omgeving een beetje verkennen. We vinden het alllemaal wel heel erg spannend!

Nu heb ik voorlopig even genoeg geschreven. Als er weer nieuws is over Green Bay zien jullie het snel. Als we daar zitten in januari zal ik zeker iedere dag een stukje schrijven om jullie op de hoogte te houden.

Groetjes, Arene

Thanksgiving

Thanksgiving,

Thanksgiving is een feestdag op de laaste donderdag van november, normaal vier je dat met je familie, helaas zitten die aan de andere kant van de oceaan en zullen we dit volgend zeker als gezin herhalen.

Dus zit er niets anders op dan dit met je collega's te vieren, gelukkig kunnen we goed opschieten met elkaar. Ik moet zeggen toch wel iets bijzonders wanneer je 6 dagen, 12 uur per dag met elkaar zit je toch ook op zo'n dag er met elkaar iets van probeert te maken.

De meeste boodschappen zijn door Mike op woensdag avond gedaan, woensdagochtend hadden we de kalkoen al in het water gezet om te ontdooien. De kalkoen zo'n 6,5 kilo doet er normaal 78 uur over om te ontdooien in de koelkast, omdat wij de kalkoen te laat hadden gehaald ( typisch he ) moesten we hem in het water liggen om dit te versnellen.

Terwijl Mike gezellig de boodschappen heeft gedaan hebben Nico en ik een potje voetbal gespeeld, normaal voetbal ik iedere woensdagavond. Omdat het de woensdag voor thanksgiving was hadden we er te weinig en kon Nico een keer meedoen. Conditioneel viel het niet mee voor hem, maar we hebben gewonnen.

Op donderdag 12 uur zijn we begonnen met de voorbereiding van de Kalkoen.                     

Kalkoen was hier al dood, al lijkt het erop dat Mike er nog niet zeker van is.

Om de tijd te doden tussen het moment dat de kalkoen in de oven gaat en dat hij op tafel komt hebben we een film gekeken en gepokerd.

Tussen het pokeren door moet er natuurlijk wel gekeken worden hoe het met de kalkoen gaat.

Eindelijk na 4 en half uur in de oven gezeten te hebben mag hij op tafel, en kunnen we proeven ofdat hij ook zo goed smaakt als dat hij eruit ziet.                  

Hier zitten we dan, zou natuurlijk gezelliger geweest zijn om dit met Areen en de kinderen te doen. Maar dit zullen we de volgende thanksgiving zeker doen en jullie dan foto's tonen van Thanksgiving 2009 met de Familie Driessen in de US. Nu maken we maar het beste ervan, alhoewel dit natuurlijk wel de momenten zijn waarbij je je gezin mist. Vandaag over drie weken ben ik weer thuis, weliswaar een korte periode maar gelukkig gaan Areen en de kinderen voor twee weken mee om eens te zien hoe het hier nu is. Komen ze ook gelijk in de koudste periode van jaar binnen.

Van links naar rechts, Mark, Nico, Ruud en Mike.

En dit is dan wat er van een kalkoen van 6 kilo overblijft als hij heeft gesmaakt, weinig.

De groeten, en tot het volgende verhaal.

Wedstrijd Green Bay Packers

Bijzonder.

Dat mag je wel zeggen van de eertse belevenis die ik heb meegemaakt van een wedtrijd bezoek van de Green Bay Packers. Het begint al direct om 10 uur 's ochtends als je Lambeau drive oprijdt. Het is alsof je de keuken inrijdt voor wat geur betreft. Buiten vriest het een aantal graden en het is de normaalste gang van zaken om dan op alle parkeer terreinen die in de buurt van stadion zijn om te TailGaten. Tail is de achterzijde van de Auto, Gate is de achterbak / klep. Tailgaten is dus niets anders dan met zijn allen rond de achterzijde van een auto te staan biertje of soda te drinken en daarbij dan ook de Barbeque opgestookt te hebben

Op een wedstrijd dag is het tijdens een wedstrijd rond het stadion zo druk dat er gemiddeld zo'n 30000 mensen tijdens de wedtrijd op parkeerplaatsen aan TailGaten zijn.

Er kunnen 72000 mensen in het stadion, als je dan bedenkt dat in Green Bay maximaal 105000 mensen wonen dan zie je hoe groots en hoe belangrijk dit voor de lokale omgeveing is.

De sfeer is ook gemoedelijk, mensen drinken en barbequen met elkaar alsof men elkaar al jaren kent, ook mijn twee collega's en mijzelf worden direkt geaccepteerd en kunnen ons tegoed doen aan de soda, bier en hamburgers ( vanaf 10 uur in de ochtend ). En ofdat je nu fan bent van de Packers of vande Chicago Bears maakt niet uit, alles staat drinkt eet en zit in het stadion door elkaar heen. Wanneer je je bedenkt dat deze wedstrijd qua rivaliteit vergeleken kan worden met Feijenoord en Ajax, en dat je dus gewoon met je kinderen naar de wedstrijd kan gaan.

De wedstrijd werd uiteindelijk makkelijk gewonnen door de Packers.

Ik groet jullie vanuit een koud Green Bay.

Zaterdag 15 November

Hallo allemaal,

Weer een kort berichtje vanuit Green Bay, de bouw van de installatie verloopt voorspoedig, er is nog veel werk te verzetten maar we hebben er alle vertrouwen in dat we op 1 mei volgend jaar produktie-gereed zullen zijn. Deze week zijn er ook een tweetal collega's bij gekomen. Mike was werkzaam op onze installatie in Miami waar ikzelf in 2005 ook heb gezeten en Nico is iemand die pas 3 maanden in dienst is maar speciaal voor dit project is aangenomen.

Loods die momenteel word gebouwd voor onze installatie.

Momenteel ben ik aan het kijken wat de mogelijkheden zijn voor wat betreft de huisvesting. Sinds de financiële crisis is het voor een buitenlander iets moeilijker geworden om een huis te kunnen kopen in Amerika, mogelijkheden zijn er wel maar makkelijker is het er niet op geworden. Ik ben dus nu ook de mogelijkheden aan het bekijken om een huis te kunnen huren.

Appartementencomplex waar ik momenteel woon.

Kevin zal waarschijnlijk hier in Green Bay naar de universiteit gaan en proberen om toegelaten te worden. Hij zal waarschijnlijk van richting veranderen ten opzichte van de richting die hij nu heeft gekozen in Nederland. Zijn interesse gaat meer richting tekenen / ontwerpen dan koken.

Morgen, zondag 16 november, ga ik met mijn collega's voor het eerst naar een wedstrijd van de Green Bay Packers, dit is de American Footbal club van de US. Zij hebben de grootste aanhang van Amerika en het stadion is eigendom van de lokale bevolking. Wanneer je in aanmerking wil komen voor een seizoenkaart dan dien je je in te schrijven, je moet dan alleen wel een jaar of 20 wachten voordat je nummer op de lijst staat. Er staan zo'n 25000 mensen op de shortlist. De makelaar waar ik mee praat staat al sinds 1986 op de lijst en is opgeschoven naar plaats 680.

Het weer is momenteel oke, droog en fris zo'n 3 graden overdag en 's nachts lichte vorst. Ze geven deze week ook sneeuw en lagere temparaturen op. Het mooiste verhaal wat ik tot nu toe heb gehoord voor wat betreft hoe koud het hier kan worden is dat tijdens een van de wedstrijden van de Packers het zo koud was dat men een biertje met elkaar moest delen omdat het ander bevroor. Er waren mensen met warme chocolademelk en die moesten een gat prikken in de melk om te kunnen drinken, het oppervlak bevroor. De temperatuur destijds ( januari 2008 ) was ivm de wind min 36.

Dit is mijn auto, een Saturn Outlook ( de Amerikaanse Opel ) 3,6 liter motor 285 Pk en 8 zitplaatsen. Inclusief dvd-speler voor de achterbank met draadloze koptelefoons.

Zo dit was weer een bericht vanuit Green Bay,

Greenbay

Hallo allemaal ik wil ook even een stukje schrijven over de verhuizing naar Amerika.
Ik vind het wel heel erg spannend!!! Maar ook heeeeeeeeeeeeeeeeel erg leuk.
Ik ben er zelf nog nooit geweest.
Maar ik wil wel heel erg graag weten hoe het er uit ziet!!!!
Ik hoop dat we veel loge's krijgen uit Nederland!!!!

Groetjes Kaylee

Eerste weken in Green Bay

De eerste weken in Green Bay, USA

Zo, we zullen eens gaan proberen om jullie op de hoogte te houden van onze ontwikkelingen en voortgang van onze voorbereiding van onze geplande verhuizing naar Green Bay, USA.

Green Bay ligt in de staat Wisconsin en is mede opgericht door boeren die rond 1850 naar Amerika vertrokken. Het waren natuurlijk niet alleen de Nederlanders, maar ook de ons omringende landen hebben hier aan meegewerkt. Het is nu nog te merken aan de mentaliteit en de instelling dat het hoofdzakelijk West Europeanen zijn geweest die deze omgeveing hebben doen groeien. Het leuke is dat je ook veel namen tegenkomt die duidelijk een Nederlandse achtergrond hebben, zelfs de familie Driessen kom je in Green Bay tegen.

De reden dat wij richting de US verhuizen heeft te maken met mijn werk bij Boskalis Dolman, een onderdeel van het Baggerbedrijf Boskalis. Door onze contacten die wij hebben overgehouden aan ons eerdere project in Miami ( Florida ) is het ons gelukt om deel te mogen nemem aan dit project.

Wie is Boskalis Dolman? Wij zijn een bedrijf dat zich bezighoudt met het verwerken van verontreinigde grond of baggerspecie. In Nederland hebben we voor deze verwerking een viertal installaties. Voor projecten in het buitenland hebben we de beschikking over twee Mobiele installaties die wij binnen 4 weken kunnen afbreken en weer opbouwen. Het project waar wij ons nu mee bezighouden is het verwerken van verontreinigde baggerspecie wat uit de Fox River wordt gebaggerd. De Fox River loopt van Green Bay naar Appleton in het zuiden zo'n 16 mijl verderop. Het project zal naar alle waarschijnlijkheid 8 jaar gaan duren. Op de internetsite van het project kunnen jullie meer details vinden. www.foxrivercleanup.com

Ik verblijf momenteel nog alleen in Green Bay, Arene en de kinderen zullen volgend jaar zomer volgen. Ik zal tot die tijd tussen de 8 a 10 weken in Green Bay zijn om dan enkele weken vrij te hebben en naar huis te kunnen. We zullen pas volgend jaar met zijn allen gaan, daar het dan voor Patrick en Kaylee beter uitkomt. Dit heeft te maken met het feit dat beiden dan klaar zijn met hun school, Kaylee de basisschool en Patrick het VMBO.

Arene en de kinderen zullen ook hun belevenissen via dit weblog bij gaan houden.

Ik zal proberen om regelmatig een update te geven van mijn werkzaamheden en de dingen die ik in mijn spaarzame vrijetijd kan doen.